Το (ψηφιακό) μέλλον των πόλεων

Το (ψηφιακό) μέλλον των πόλεων: εσείς οδηγείτε κοιτάζοντας μόνο το καθρεφτάκι;

(δημοσιεύθηκε στην Ελληνική έκδοση του Economist, στο αφιέρωμα "Μητροπόλεις", τον Αύγουστο του 2007 )

Η συζήτηση για τις πόλεις του μέλλοντος έχει μια εγγενή αδυναμία. Τα κρίσιμα οικιστικά θέματα, τα σημαντικά ζητήματα περιβάλλοντος, μετακινήσεων, διαχείρισης αποβλήτων κλπ. διατυπώνονται υποθέτοντας ότι οι πόλεις θα συνεχίσουν να εξελίσσονται πάνω στο ίδιο πρότυπο: δηλαδή, ένα μεγάλο και δυσκίνητο κράτος θα συνεχίσει να καθορίζει τις κεντρικές πολιτικές για τις επενδύσεις, την απασχόληση, τη χρηματοδότηση και το σχεδιασμό δρόμων και υποδομών ενώ οι πόλεις θα ακολουθούν ασθμαίνουσες το χορό, σε έναν ανταγωνισμό εξασφάλισης πόρων του κρατικού προϋπολογισμού. Αυτό το πρότυπο υποθέτει ότι οι πόλεις δεν θα είναι παρά μικρογραφίες της χώρας, με τη μοίρα τους λίγο-πολύ καθορισμένη από τα ψηλά παράθυρα των Υπουργείων της κεντρικής κυβέρνησης.

Είναι όμως δυνατόν μια συζήτηση για την επόμενη εικοσαετία, να βασίζεται σε πρότυπα ανάπτυξης του παρελθόντος; Μήπως το μέλλον των πόλεων δεν είναι γραμμική προέκταση του παλιού; Μήπως τελικά αλλάζει ο χαρακτήρας τους; Και μήπως προσπαθούμε να κατευθύνουμε τις πόλεις μας στο μέλλον, κοιτάζοντας μόνο από το καθρεφτάκι του οδηγού και όχι βλέποντας το δρόμο μπροστά;

Εύκολες απαντήσεις δεν υπάρχουν! Ωστόσο, μερικές μακροσκοπικές παρατηρήσεις μπορούν να βοηθήσουν. ....

Πρώτη παρατήρηση: Για πρώτη φορά παγκοσμίως, ο πληθυσμός της γης που κατοικεί στις πόλεις ξεπερνά σε αριθμό αυτούς που μένουν στην ύπαιθρο. Το 1950 το ένα τρίτο περίπου του παγκόσμιου πληθυσμού κατοικούσε σε πόλεις. Το 2000 τα δύο τρίτα κατοικούσαν σε πόλεις και η τάση συνεχίζει αμείωτη. Οι πόλεις στις αναπτυσσόμενες χώρες, θα είναι αυτές που θα παρουσιάσουν εκρηκτική ανάπτυξη. Έως το 2030, τέσσερα δισεκατομμύρια άνθρωποι θα κατοικούν σε πόλεις-τέρατα, μόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Και λοιπόν; Αυτά τα στοιχεία δεν επιβεβαιώνουν την αγωνία για την εξυπηρέτηση περισσότερων πολιτών σε όρους καθαριότητας, καλύτερης μετακίνησης, εκπαίδευσης, αντιμετώπισης του εγκλήματος, προστασίας του περιβάλλοντος; Σίγουρα ναι!

Αλλά υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος: Καθώς θα αυξάνεται το μέγεθος των πόλεων θα αυξάνει ραγδαία η σημασία τους και ο μεταξύ τους ανταγωνισμός! Οι πόλεις και όχι τα κράτη, θα αποτελούν το πεδίο ανταγωνισμού για διεθνείς επενδύσεις, διαθεσιμότητα υψηλής στάθμης ανθρώπινου δυναμικού και υποδομών για την εγκατάσταση επιχειρήσεων που θα φέρουν νέες θέσεις εργασίας. Οι επιχειρήσεις δεν θα επιλέγουν να εγκατασταθούν στην Ελλάδα, την Ιταλία, ή την Αίγυπτο, αλλά ήδη εξετάζουν αν είναι καταλληλότερη η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, το Μιλάνο, η Νάπολη ή το Κάιρο. Αυτό είναι το νέο πεδίο ανταγωνισμού! Και ακόμη περισσότερα: οι πόλεις θα είναι αυτές που θα ανταγωνίζονται για την προσέλκυση νέων πολιτών από τα πιο παραγωγικά ηλικιακά στρώματα της κοινωνίας, ώστε να καρπωθούν τα οφέλη του δυναμισμού τους.

Δεύτερη παρατήρηση: Σε όλη την Ευρώπη αλλά και στις ΗΠΑ, η τάση για αποκέντρωση της εξουσίας και των αποφάσεων προς την περιφέρεια είναι πια όχι απλώς ορατή, αλλά δεδομένη.... Όλες οι πολιτικές και οι χρηματοδοτήσεις της Ε.Ε. διέπονται από ισχυρή περιφερειακή διάσταση. Οι εξουσίες και οι αρμοδιότητες σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες μεταφέρονται σταδιακά από τα κεντρικά Υπουργεία σε Περιφέρειες, Νομαρχίες και Δήμους. Ο ρόλος των πόλεων αποκτά επιτέλους την πολιτική σημασία που πρέπει!

Τρίτη παρατήρηση: Οι κυβερνήσεις όλων των χωρών την τελευταία πενταετία, και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, αναζήτησαν και βρήκαν στην τεχνολογία τον σύμμαχο για αποδοτικότερες υπηρεσίες προς τους πολίτες. Η «ηλεκτρονική διακυβέρνηση» και το «ψηφιακό κράτος» αποτέλεσαν αφορμή αλλά και βασικό εργαλείο, μέσω του οποίου οι κυβερνήσεις αλλάζουν τόσο το επίπεδο υπηρεσιών όσο και την ταχύτητα λήψης αποφάσεων. Και είναι επόμενο, αυτός ο «τεχνολογικός σύμμαχος» να βρει το δρόμο του και το ρόλο του και στις πόλεις της Περιφέρειας.

Ο συνδυασμός των τριών παρατηρήσεων, οδηγεί σε ένα ενδιαφέρον συμπέρασμα: Τα επόμενα είκοσι χρόνια θα ζήσουμε πόλεις που θα γιγαντώνονται... Πόλεις που θα ανταγωνίζονται η μια την άλλη, είτε εντός, είτε εκτός συνόρων.... Πόλεις που θα αποκτούν αυξανόμενη πολιτική ισχύ για να ρυθμίσουν οι ίδιες το μέλλον τους, με περισσότερα εργαλεία πολιτικής... Πόλεις που θα ανακαλύπτουν τη σημασία της τεχνολογίας για να χαράξουν ένα πιο αποδοτικό μονοπάτι ανάπτυξης...

Πόλεις που θα αντιλαμβάνονται ότι οι συγκοινωνίες δεν βελτιώνονται απαραίτητα με ακόμη περισσότερη άσφαλτο, αλλά με εργασία από το σπίτι μέσω ευρυζωνικών υποδομών που μειώνει δραστικά τις ανάγκες μετακίνησης. Πόλεις που θα προσελκύουν επιχειρήσεις, όχι απαραίτητα μέσω επιδοτήσεων, αλλά γιατί μπορούν να προσφέρουν χαμηλότερο κόστος γης με εγκατάσταση μακριά από το κέντρο, χωρίς όμως να τους στερούν τίποτα από τις δυνατότητες επικοινωνίας ή επαφής με τους πελάτες τους, χάρη στις ηλεκτρονικές επικοινωνίες. Πόλεις που θα παρακολουθούν το περιβάλλον με ηλεκτρονικά μέσα. Πόλεις που αξιοποιώντας νέες ενεργειακές τεχνολογίες, θα είναι καθαρότερες και πιο παραγωγικές. Πόλεις που θα προσφέρουν περισσότερες δυνατότητες ψυχαγωγίας και θα εκπέμπουν πολιτισμό –αντί απλώς να καταναλώνουν- με κάθε διαθέσιμο τρόπο μέσω Διαδικτύου σε όλο τον κόσμο.

Πόλεις που θα προσπαθούν να πετύχουν όλα τα παραπάνω, αξιοποιώντας νέα εργαλεία πολιτικής, όπως νέες και καθαρότερες τεχνολογίες. Όχι όμως απαραίτητα επειδή η τεχνολογία θα είναι η μόδα ή τρέχουσα τάση, αλλά επειδή αν δεν το κάνουν θα το κάνει η ανταγωνίστρια πόλη!

Ουτοπία; Όχι! Απλώς πραγματικότητα.....

Ευρωπαϊκές πόλεις όπως η Almere, το Oulu, το Eindhoven, η περιφέρεια της Brescia και άλλες, βάζουν σταδιακά την τεχνολογία και τα ευρυζωνικά δίκτυα στο DNA της ανάπτυξής τους και προσελκύουν νέες επιχειρήσεις, νέες θέσεις εργασίας, και χιλιάδες νέους κατοίκους, ακολουθώντας το παραπάνω αναπτυξιακό υπόδειγμα. Πόλεις και περιφέρειες της Ευρώπης που βρέθηκαν σε στασιμότητα, στρέφονται στα νέα τεχνολογικά εργαλεία για να προσφέρουν στους πολίτες περισσότερη ψυχαγωγία, περισσότερη μεταξύ τους επικοινωνία, περισσότερες υπηρεσίες, περισσότερες ευκολίες, καλύτερες θέσεις εργασίας.

Και όλα αυτά χωρίς να περιμένουν απαραίτητα την ελεημοσύνη του κρατικού προϋπολογισμού. Χρησιμοποιώντας νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, συμπράξεις ιδιωτικού-δημόσιου τομέα, απευθείας χρηματοδοτήσεις από την Ε.Ε. ή από διεθνείς τράπεζες και αναπτύσσοντας στρατηγικές συμφωνίες με μεγάλες εταιρίες, αυτές οι πόλεις βρίσκουν ένα νέο μονοπάτι ανάπτυξης που βασίζεται στην ευρυζωνικότητα και την αξιοποίηση της γνώσης. Και το κάνουν μόνες τους!

Είναι όμως η τεχνολογία το μόνο συστατικό; Σε καμία περίπτωση!

Μελετώντας το κάθε ξεχωριστό παράδειγμα με όλες τις ιδιαιτερότητές του, συναντά κανείς ένα «αόρατο» νήμα που τα συνδέει:
Όλες αυτές οι πόλεις, έχουν εξαιρετικά επίπεδα διασύνδεσης με ευρυζωνικά δίκτυα.
Όλες έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους είτε στην ανάπτυξη, είτε στην προσέλκυση ανθρώπινου κεφαλαίου υψηλής στάθμης, με τις πλέον σύγχρονες δεξιότητες.
Όλες έχουν κινητοποιήσει εταιρείες του ιδιωτικού τομέα, που δέχονται να ρισκάρουν και να καινοτομήσουν στην περιοχή.
Και το πιο σημαντικό, όλες χαρακτηρίζονται από τοπικές αυτοδιοικήσεις και τοπικούς άρχοντες που έχουν ισχυρό όραμα για το μέλλον των πόλεών τους και υψηλή αποτελεσματικότητα. Και με αυτά τα συστατικά πετυχαίνουν περισσότερα.

Και στην Ελλάδα; Οι ελληνικές πόλεις; Ό,τι γνωρίζαμε για την τοπική ανάπτυξη, σε λίγα χρόνια δεν θα ισχύει. Αντί για μερικούς ακόμη δρόμους και πλατείες, οι πόλεις της επόμενης μέρας θα χρειαστεί να στρέψουν το ενδιαφέρον τους στο τοπικό ανθρώπινο κεφάλαιο. Αντί για την εύκολη «πολιτική γκρίνια» για περισσότερο κρατικό προϋπολογισμό, θα χρειαστεί να μάθουν να αξιοποιούν τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, όπως και οι Ευρωπαϊκές πόλεις. Αντί για παθητική στάση απέναντι στα προβλήματα της ανεργίας και της εγκατάλειψης, οι ελληνικές πόλεις θα χρειαστεί να ανακαλύψουν νέους τρόπους για να κινητοποιήσουν το ανθρώπινο δυναμικό και τους νέους.

Έχουν όμως τα εργαλεία; Σε πολλές περιπτώσεις τα έχουν ήδη από σήμερα. Στο πλαίσιο της Ψηφιακής Στρατηγικής 2006-2013, περισσότερες από 75 πόλεις δημιουργούν τα δικά τους μητροπολιτικά δίκτυα οπτικών ινών. Εκατοντάδες δήμοι, μικροί και μεγάλοι, στο πλαίσιο του προγράμματος «Ψηφιακή Αυτοδιοίκηση» αναπτύσσουν ψηφιακές υπηρεσίες εξυπηρέτησης των πολιτών. 146 δήμοι και 24 ΤΕΔΚ αναπτύσσουν ασύρματα δίκτυα. Σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης της ΚΕΔΚΕ, 17.500 αιρετοί από τους ΟΤΑ όλης της χώρας, θα «καθίσουν στα θρανία» για να μάθουν χρήση υπολογιστών, αλλά και για να ενημερωθούν για τις αναπτυξιακές δυνατότητες των νέων τεχνολογικών μέσων.

Αρκούν τα παραπάνω; Και ναι και όχι!

Οι παραπάνω υποδομές και υπηρεσίες θα αποτελέσουν μια καλή πρώτη ύλη για όσους τοπικούς άρχοντες κατανοούν το μέλλον που έρχεται. Αυτές οι πρωτοβουλίες της Ψηφιακής Στρατηγικής, σε συνδυασμό με ένα ρεαλιστικό και προκλητικό όραμα συστηματική εργασία αλλά και κινητοποίηση του ιδιωτικού τομέα της περιοχής, θα αποτελέσουν ίσως το πιο ουσιαστικό ανταγωνιστικό εφόδιο στη φαρέτρα της κάθε πόλης, για τα χρόνια που έρχονται.

Για τους άλλους, για όσους δηλαδή τοπικούς παράγοντες επιμένουν να αντιλαμβάνονται αυτές τις ευκαιρίες απλώς σαν προϋπολογισμούς και «λεφτά», γι’ αυτούς οι πραγματικές ευκαιρίες που προσφέρει η Ψηφιακή Στρατηγική θα σκορπίσουν στον άνεμο. Θα απομείνουν σαν μια «πολιτική επιταγή», χρήσιμη ίσως για τις ομιλίες τους στις επόμενες τοπικές εκλογές, αλλά τίποτα παραπάνω.....

Και δεν είναι μακριά η στιγμή που μερικές ελληνικές πόλεις θα αρχίσουν να ξεχωρίζουν για όλους τους παραπάνω λόγους..... Ενώ την ίδια στιγμή, κάποιες άλλες πόλεις θα συνεχίζουν να κατευθύνονται στο μέλλον με μόνο σύμβουλο το καθρεφτάκι του οδηγού... Και θα ζητούν ακόμη περισσότερα χιλιόμετρα από άσφαλτο, περισσότερα κυβικά μπετόν και μερικά ωραία πεζοδρόμια με παρτέρια. Πόσο να απέχει άραγε ο γκρεμός;

Ψηφιακές υπηρεσίες, το κράτος και «οι ζωές των άλλων»

(δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Κέρδος, στις 18.03.2007)

To Σεπτέμβριο του 1998, δύο φοιτητές του Stanford φτιάχνουν τη μηχανή αναζήτησης Google. To 2007, η Google απασχολεί 10.674 εργαζόμενους, έχει γίνει ρήμα συνώνυμο του «αναζητώ» στο Oxford Dictionary, έχει αξία 123 δισ. δολάρια και αλλάζει για πάντα όχι μόνο το Internet αλλά και τον τρόπο οργάνωσης και αναζήτησης της γνώσης παγκοσμίως.

Το 2005, η γαλλική και η γερμανική κυβέρνηση ανακοινώνουν επισήμως μέσω των κκ. Σιράκ και Σρέντερ τη συνεργασία τους, ώστε να φτιαχτεί με κρατική χρηματοδότηση το ευρωπαϊκό αντίπαλο δέος, η μηχανή αναζήτησης Quaero. Στα τέλη του 2006, η Γερμανία αποσύρεται από το αβέβαιο πρόγραμμα. Το 2007 το Quaero παραπαίει.

Πώς σχετίζεται αυτή η διδακτική για τους Ευρωπαίους ιστορία με το Πρόγραμμα «Κοινωνία της Πληροφορίας»; Από το 2000, όταν οι τεχνολογικά προηγμένες χώρες ανακάλυπταν τις δυνατότητες του Διαδικτύου, στην Ελλάδα ακολουθούσαμε πολιτικές για τις τεχνολογίες που σχεδιάσθηκαν από το κράτος, με αποδέκτη... το κράτος. Το Πρόγραμμα «Κοινωνία της Πληροφορίας» εξαντλήθηκε στα πρώτα 3 - 4 χρόνια σε ασκήσεις κατανομής προϋπολογισμών σε υπουργεία, λογιστικά μεγέθη και απορροφήσεις πόρων.

Κανείς βεβαίως δεν ξέχασε τους πολίτες. Μόνο που για άλλη μια φορά αντιμετωπίστηκαν δευτερογενώς. Σαν να επρόκειτο για «κάποιους άλλους». Αν το κράτος εξέδιδε ταχύτερα κάποια πιστοποιητικά, αν η γραφειοκρατία γινόταν ηλεκτρονική, τότε οι πολίτες θα ήταν κάπως ωφελημένοι. Τα πάντα ιδωμένα μέσα από την οπτική του μεγάλου κράτους. Το κρυμμένο δυναμικό των πολιτών, η δημιουργικότητα και οι καθημερινές ζωές τους δεν ήταν παρά «οι ζωές των άλλων».

Οι αλλαγές που έγιναν το 2005 στο σχεδιασμό του Προγράμματος «Κοινωνία της Πληροφορίας» προσπάθησαν να αποκαταστήσουν αυτή τη σχέση και να δημιουργήσουν ψηφιακές υπηρεσίες με αισθητό αποτέλεσμα. Παρά τις αρχικές καθυστερήσεις, αυτή η προσπάθεια θα φέρει τελικά καρπούς. Στην Ψηφιακή Ελλάδα του 2008 οι νέες ψηφιακές υπηρεσίες που δημιουργούνται θα εξοικονομήσουν περισσότερες από πέντε ημέρες ετησίως στον καθένα μας, λόγω ταχύτερων συναλλαγών. Στο τέλος του 2008, θα έχουμε μια εβδομάδα ελεύθερου χρόνου περισσότερη, επειδή οι φορολογικές συναλλαγές, οι τελωνειακές διατυπώσεις, τα ποινικά μητρώα στις μεγάλες πόλεις, ληξιαρχικές πράξεις, αλλά και συναλλαγές στους δήμους, θα πραγματοποιούνται ηλεκτρονικά. Σχεδόν 80 μουσεία και περισσότερες από 150 πολιτιστικές συλλογές θα ανοίξουν τις ψηφιακές τους πύλες σε όλους. Ενδιαφέρουσες ψηφιακές εξελίξεις και αναμφισβήτητα θετικές αλλαγές. Ομως αυτές οι μεταβολές που έρχονται μέσω των ψηφιακών υπηρεσιών του δημοσίου, δεν παύουν να αποτελούν μικρές γραμμικές αλλαγές. Και δυστυχώς, δεν αρκούν ως κινητήριος δύναμη που θα επιταχύνει την πορεία της χώρας. Χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο!

Αυτός είναι και ο λόγος που η νέα αντίληψη της Ψηφιακής Στρατηγικής 2006 - 2013, προτείνει δράσεις που στοχεύουν απευθείας στον πολίτη και την επιχείρηση. Αλλοτε μέσω της σύστασης ταμείου για τη χρηματοδότηση νέων επιχειρηματικών ιδεών που μπορούν να ανθίσουν. Αλλοτε μέσω της απευθείας χορήγησης εξοπλισμού και νέων δυνατοτήτων σύνδεσης με το γρήγορο Internet σε μαθητές, φοιτητές και επιχειρήσεις σε όλη τη χώρα. Αλλοτε μέσω της αριστείας, με επιβράβευση εκείνων που προσπαθούν περισσότερο, που κοπιάζουν και που αναδεικνύονται ως καλά πρότυπα. Πάντοτε όμως με την αντίληψη «απευθείας στον πολίτη» και «απευθείας στην επιχείρηση».

Αν λοιπόν το Πρόγραμμα «Κοινωνία της Πληροφορίας» και η Ψηφιακή Στρατηγική 2006 - 2013 μπορούν με κάποιο τρόπο να αλλάξουν σημαντικά την ποιότητα ζωής των πολιτών, δεν θα είναι επειδή πέντε ή δέκα συναλλαγές του δημοσίου θα γίνουν ψηφιακές.

Η μεγαλύτερη συμβολή τους θα είναι να δώσουν στα χέρια κάποιου άγνωστου σήμερα μαθητή ή κάποιας άγνωστης σήμερα μικρής ελληνικής επιχείρησης, ένα νέο τεχνολογικό μέσο που θα απελευθερώσει το κρυμμένο δυναμικό τους. Και τότε, σε δύο, σε πέντε ή σε δέκα χρόνια, αυτός ο νέος και αυτή η μικρή επιχείρηση, θα αναπτύξουν μια πρωτοποριακή ιδέα, θα φτιάξουν μια δική τους ψηφιακή υπηρεσία που εκείνη τη στιγμή θα αλλάξει τη ζωή όλων μας.

Η μεγαλύτερη συμβολή της Ψηφιακής Στρατηγικής και του Προγράμματος «Κοινωνία της Πληροφορίας» θα είναι αυτή ακριβώς η σπίθα: Δύο, τρία ή δέκα «μυαλά» που υπό τις κατάλληλες συνθήκες θα μπορέσουν να αποδειχθούν ισχυρότερα από δύο, τρεις ή δέκα μεγάλες προσπάθειες των πιο ισχυρών κυβερνήσεων. Αλλωστε το παράδειγμα της Google και της Quaero αυτό αποδεικνύει...

Μια τυπική ημέρα στην «Ψηφιακή Ελλάδα» του 2008

(δημοσιεύθηκε στην Ελληνική έκδοση του Popular Science, στις 03 Μαρτίου 2007. Το άρθρο περιγράφει με πολύ απλά λόγια στους λιγότερο μυημένους με την τεχνολογία, τι έχουν να κερδίσουν από αυτή σε καθημερινή βάση έως το τέλος του 2008)

Για τους περισσότερους Έλληνες, οι νέες τεχνολογίες και το Internet σήμαιναν μέχρι πρόσφατα δύο πράγματα: είτε «μοδάτες» συσκευές, είτε ακρωνύμια και άγνωστες λέξεις κατανοητές σε λίγους. Ειδικά από το 2000 και για τρία-τέσσερα έτη, όταν η Ευρώπη ανακάλυπτε τις δυνατότητες του Διαδικτύου, εμείς ακολουθούσαμε ανεπιτυχείς πολιτικές για μια «Κοινωνία της Πληροφορίας» που επικεντρώθηκαν σχεδόν αποκλειστικά στο δημόσιο τομέα.

Από το 2006, μετά την εφαρμογή της νέας Ψηφιακής Στρατηγικής και λόγω της απελευθέρωσης της αγοράς επικοινωνιών, η κατάσταση αλλάζει. Το γρήγορο Internet κοστίζει πια περίπου όσο στην υπόλοιπη Ευρώπη και δυνατότητες σύνδεσης υπάρχουν πολύ περισσότερες. Οι νέες ψηφιακές υπηρεσίες σχεδιάζονται πια από την οπτική του πολίτη.

Με αυτές τις εξελίξεις, μπορούμε ήδη να διατρέξουμε μια «τυπική ημέρα» της Ψηφιακής Ελλάδας στο τέλος του 2008, και να αντιληφθούμε τις επωφελείς αλλαγές που έρχονται.

Στην Ψηφιακή Ελλάδα του 2008 η ημέρα μας ξεκινά με μια ματιά στην κίνηση στο κέντρο και την τελευταία πρόγνωση καιρού, μέσω του υπολογιστή. Κατεβάζουμε τις ειδήσεις στο κινητό τηλέφωνο για να τις διαβάσουμε με την πρώτη ευκαιρία. Μετά, αντί για ουρές αναμονής επιλέγουμε να παραμείνουμε σπίτι για τις συναλλαγές μας! Το σύνολο σχεδόν των φορολογικών συναλλαγών, οι τελωνειακές διατυπώσεις, τα ποινικά μητρώα στις μεγάλες πόλεις, πιστοποιητικά επιμελητηρίων, ληξιαρχικές πράξεις, αλλά και δεκάδες συναλλαγές στους δήμους, σχεδιάζονται να πραγματοποιούνται ηλεκτρονικά.

Στεκόμαστε στην ηλεκτρονική τράπεζα και κάνουμε ψηφιακές πληρωμές λογαριασμών, ενοικίων, δανείων σε λιγότερο από 5 λεπτά, εγκαταλείποντας τα «παραδοσιακά» γκισέ. Αυτές οι ψηφιακές συναλλαγές θα εξοικονομήσουν περισσότερες από πέντε ημέρες ετησίως στον καθένα μας! Στην Ψηφιακή Ελλάδα του 2008, θα έχουμε μια εβδομάδα ελεύθερου χρόνου περισσότερη…

Ανεβάζουμε τα ρολά της μικρής επιχείρησης. Όχι όμως αποκλειστικά για τους γνωστούς πελάτες. Πουλάμε προϊόντα οπουδήποτε, αξιοποιώντας την ηλεκτρονική βιτρίνα στο Internet. Με περισσότερους από 2.500.000 Έλληνες στο Διαδίκτυο και περισσότερους από 500.000 πολίτες να ψωνίζουν ηλεκτρονικά, δεν υπάρχει λόγος περιορισμού στη μικρή τοπική αγορά.

Στο διπλανό σχολείο, οι μαθητές της πόλης, της κάθε πόλης, έχουν πρόσβαση σε γνώση, διεθνείς βιβλιοθήκες και εκπαιδευτικό περιεχόμενο μέσω του Internet. Σχεδόν 60 εκπαιδευτικοί τίτλοι με χρήση νέων τεχνολογιών, σχεδιάζονται να αξιοποιηθούν στα σχολεία. Κίνητρα για την απόκτηση υπολογιστών και γρήγορου Internet από μαθητές και φοιτητές και ένα δίκτυο υπερυψηλών ταχυτήτων που λειτουργεί ήδη στα Πανεπιστήμια, απελευθερώνουν τη δημιουργικότητά τους.

Οποιαδήποτε ώρα αποφασίσουμε, κάνουμε τα ψώνια μας σε χαμηλότερες τιμές στα εκατοντάδες ελληνικά και χιλιάδες ξένα ηλεκτρονικά μαγαζιά, κάθε είδους. Τα προϊόντα που θέλουμε στις τιμές που θέλουμε, έρχονται σπίτι μας χωρίς τον περιορισμό του ακριβού αλλά δυστυχώς μοναδικού κοντινού καταστήματος...

Το απόγευμα, αποφασίζουμε να επισκεφτούμε μερικά από τα 80 μουσεία και περισσότερες από 150 πολιτιστικές συλλογές που έχουν ανοίξει τις ψηφιακές τους πύλες. Η γεωγραφική απόσταση δεν αποτελεί πια ούτε αιτία, ούτε δικαιολογία για να μείνει κανείς μακριά από τον ελληνικό πολιτισμό. Ο δε μικρός περιφερειακός μας δήμος, είναι στο επίκεντρο. Προβάλλει ηλεκτρονικά τις τοπικές του ιδιαιτερότητες για να προσελκύσει επισκέπτες.

Η επικοινωνία μέσω Internet με οποιονδήποτε, οπουδήποτε, αποτελεί πια φθηνή δυνατότητα για κάθε πολίτη. Η ψυχαγωγία και τα ταξίδια είναι ευκολότερα. Η ηλεκτρονική κράτηση θέσεων σε ψυχαγωγικά θεάματα και η απόκτηση εισιτηρίων, γίνεται τόσο απλά όσο ένα... κλικ.

Το βράδυ κρίνουμε και επιλέγουμε ενημέρωση. Σε περισσότερα από 8.500 ελληνικά ιστολόγια (blogs) είτε συζητώνται κρίσιμα ζητήματα, είτε λοιδορείται η καθημερινότητα. Συμμετέχοντας εκφράζουμε γνώμη, συνδιαλεγόμαστε, προβληματιζόμαστε για τα σημαντικά και εγκαταλείπουμε τους ρυπαρούς μονολόγους των τηλε-παραθύρων.

Επιστημονική φαντασία; Όχι, ψηφιακή πραγματικότητα! Το 2008, είναι ο πρώτος χρονικός σταθμός της Ψηφιακής Στρατηγικής 2006-2013. Η Ελλάδα δεν θα έχει βέβαια καλύψει σε δύο χρόνια το χαμένο έδαφος πολλών ετών. Θα μείνουν πολλά για να γίνουν. Ωστόσο, οι πολίτες θα ανακαλύψουν στην τεχνολογία έναν καθημερινό πρακτικό σύμμαχο απέναντι στην καθημερινότητα, που θα τους εξοικονομήσει χρόνο, χρήμα και θα τους βοηθήσει να απελευθερώσουν τη δημιουργικότητά τους. Άλλωστε η Ψηφιακή Στρατηγική, δεν ήλθε για να διατυπώσει «έξυπνες» αφ’ υψηλού συνταγές. Ήλθε για τα καθημερινά και τα μικρά, που είναι όμως τόσο σημαντικά και μεγάλα.....