Γιάννη πολύ ωραίο το άρθρο σου- ανοίγει δρόμο για αρκετούς προβληματισμούς. Το μόνο που θέλω να σημειώσω είναι πώς πάντα υπήρχαν μαθητές που αναζητούσαν καθηγητές-εμπνευστές... είτε είχαν σαν εφόδιο έναν ξύλινο πίνακα είτε μια οθόνη hi-tech. Η διαφορά ξεκινάει από τον ίδιο το μαθητή, που δεν είναι τόσο "αλλιώτικος" σήμερα απ'οτι ήταν παλιά. Και παλιά υπήρχαν τεμπέληδες και τώρα υπάρχουν. Και παλιά υπήρχαν παιδιά με διάθεση να ψάξουν και να μάθουν και σήμερα υπάρχουν. Μπορούν και σήμερα να αποκομίσουν πάρα πολλά σε μια τάξη, αρκει να έχουν λίγο πιο ευαίσθητες κεραίες και λίγη τύχη στο επίπεδο των ανθρώπων που συναντούν στη ζωή τους: τους φίλους τους, τους καθηγητές, τους συγγενείς. Ας μην υπερτιμούμε το τι μπορεί να παρέχει η τεχνολογία : σίγουρα είναι πολλά και καλά. Αλλά δεν βρίσκεται εκεί η απάντηση για τη σωστή παιδεία. Βρίσκεται μέσα στον καθένα. Και φοβάμαι ότι με την συνεχή εστίαση στο μέσον (και στο πόσο αυτό έχει αλλάξει σε σχέση με παλιά), ξεχνάμε σιγά σιγά τη σημασία της πηγής... Το βίντεο που έχεις αναρτήσει έχει και θλιβερά σχόλια μέσα. πχ τόσες ώρες αφιερωμένες στο facebook, με τι θα μπορούσαν να αντισταθμίζονται ώστε να μην πάθει πνευματικό μαρασμό αυτό το μυαλό? Όχι πχ με μια ώρα παράδοσης σε μια παλιομοδίτικη αίθουσα με ξύλινο πίνακα και κιμωλία..? Δεν είμαι τόσο σίγουρη. Λία
1 σχόλιο:
Γιάννη πολύ ωραίο το άρθρο σου- ανοίγει δρόμο για αρκετούς προβληματισμούς.
Το μόνο που θέλω να σημειώσω είναι πώς πάντα υπήρχαν μαθητές που αναζητούσαν καθηγητές-εμπνευστές... είτε είχαν σαν εφόδιο έναν ξύλινο πίνακα είτε μια οθόνη hi-tech.
Η διαφορά ξεκινάει από τον ίδιο το μαθητή, που δεν είναι τόσο "αλλιώτικος" σήμερα απ'οτι ήταν παλιά. Και παλιά υπήρχαν τεμπέληδες και τώρα υπάρχουν. Και παλιά υπήρχαν παιδιά με διάθεση να ψάξουν και να μάθουν και σήμερα υπάρχουν. Μπορούν και σήμερα να αποκομίσουν πάρα πολλά σε μια τάξη, αρκει να έχουν λίγο πιο ευαίσθητες κεραίες και λίγη τύχη στο επίπεδο των ανθρώπων που συναντούν στη ζωή τους: τους φίλους τους, τους καθηγητές, τους συγγενείς.
Ας μην υπερτιμούμε το τι μπορεί να παρέχει η τεχνολογία : σίγουρα είναι πολλά και καλά. Αλλά δεν βρίσκεται εκεί η απάντηση για τη σωστή παιδεία. Βρίσκεται μέσα στον καθένα. Και φοβάμαι ότι με την συνεχή εστίαση στο μέσον (και στο πόσο αυτό έχει αλλάξει σε σχέση με παλιά), ξεχνάμε σιγά σιγά τη σημασία της πηγής...
Το βίντεο που έχεις αναρτήσει έχει και θλιβερά σχόλια μέσα. πχ τόσες ώρες αφιερωμένες στο facebook, με τι θα μπορούσαν να αντισταθμίζονται ώστε να μην πάθει πνευματικό μαρασμό αυτό το μυαλό? Όχι πχ με μια ώρα παράδοσης σε μια παλιομοδίτικη αίθουσα με ξύλινο πίνακα και κιμωλία..? Δεν είμαι τόσο σίγουρη.
Λία
Δημοσίευση σχολίου